داشتم فکر میکردم اینکه من دوست دارمیه مدل خاصی زندگی کنم و یه کارایی رو بکنم و چی و چی،واسه خودمه.میتونمم بکنم.چرا با دیگران دشمن میشم و هی گیر میدم که فلانی چرا طبق اصول من نیست.
هر کسی هرطوری دوست داره زندگی میکنه و همه محترمن و من که خدا نیستم بگم فلانی بده و فلانی خوب.
من فقط آزادم و حق دارم که اونطوری که دلم میخواد زندگی کنم و پاش وایسم و براش تلاش کنم.دیگران مجبور نیستن براساس ارزش های من زندگی کنند.
همش دنبال یه واژه خوب میگشتم که توصیف کنم کاری که کردی رو.بهترین جمله ای که به ذهنم رسید این بود:
توزمین خوردنم رو تماشا کردی جای اینکه دستم رو بگیری و بلندم کنی یا حداقل دستت رو بزاری روی شونم و فقط کنارم باشی.
نه،به نظرم کسی که تماشا کنه یه شرفی به تو داره.تو حتی وقتی دیدی زمین خوردم چندتا لگدم زدی.
ولی میدونی خدا دستم رو میگیره.اون خیلی دست گرفتنش ارزشمندتر و قدرتمندتر از توعه :)
از جسیکا خوشم میاد.تحت هیچ شرایطی کنترلش رو از دست نمیده،بس که باهوشه.جاه طلبه،فانه،تحصیل کرده و موفقه.
از پنی خوشم میاد که با اعتماد به نفسه،با مزه است،دوست پسره اش رو با کارای احمقانه میخندونه.
یکی از چیزایی که توی توصیف هم میگن اینه که فلانی باهوش و خوشگله...
مثل اینکه آدم ها براساس تله های روانیشون تصمیم گیری میکنن و منم تله های کمی ندارم خداروشکر.
کارای خوبی که باید انجام بدی و میدونی کار خوبی هست اما انجام نمیدی همه نتیجه فعال شدن یه تله روانیه.
خانم دکتر عزیزم میگه که زندگی بر خلاف تله ها،یکی از سخت ترین کارای دنیاست و جنگ محضه و خیلی قدرت میخواد.
همون طور که 2 ماهه تله رهاشدگی ام رو هی میزنم تو سرش که خفه خون بگیره و انقدر حسام رو نخواد و برام جزو سخت ترین مرحله های زندگیم بود.احتمالا درس خوندم و تلاش برای بهتر کار کردن هم به خاطر تله شکست انقدر سخت و غیرممکنه و باز باید درد بکشم و بزنم تو سرش.
خدایا کمکم کن.
کودک
سر قضیه هواپیما یکی از قشرایی که عین خیالشون نبود آرایشگرها بودن.یعنی رسما عین خیالشون هم نبود.تمام استوری هاشون مثل قبل.بعد چنتا از فروشگاه های آنلاین.که باز صدرحمت به آرایشگرا که یه تسلیت گفتن.اونا حتی یه تسلیت هم نگفتن.بعدم اکثر قریب به اتفاق بلاگرا که با گفتن جمله های میدونم خیلی سخته اما باید برگردیم به زندگی عادی.یا از اون بدتر با گفتن اینکه به نظرتون بهتر نیست برگردم به روال عادی که انرژی مثبت بدم؟پس بنا به درخواست شما من برمیگردم به روال عادی و خلاصه... .
بعد من فکر میکردم این اقشار رو کی انقدر خفن و پولدار کرده؟کی انقدر شاخشون کرده؟یاد خودم افتادم.
من.ما.
ما که به حای ارزش گذاری روی چیزای مهمتر و خلاقیت به اون ها اهمیت میدیم و از اون روز تصمیم گرفتم که آرایشگاه رفتن رو به حداقل ممکن برسونم و دنبال کردن بلاگرای سطحی رو در حد دونستن مد و ست لباس ها.به قشر کاسب فقط درصورت نیازم سود برسونم و حواسم باشه جیب خودم رو خالی نکنم.
حالا سر داستان این ویروس باز کل شهر تعطیله و هرکی داره یه قانونی رو رعایت میکنه به جز همین اقشار...
و من همش دارم به این فکر میکنم که چجوری میتونم از همه اینا بزنم بالاتر؟
میگفت یه روزی تو اوج خوشبختی فهمیدم پدرم خلافکاره.اصلا چون خلافکاره ما انقدر خوشبختیم.
بعدم افتاد زندان و زندگی من نابود شد.
می گفت خیلی ازش ناراحت بودم که زندگی من رو نابود کرده بود و داشتم خودم رو هم نابود میکردم...
اما آخر فهمیدم که اگر تغییر نکنم گند میزنم به زندگیم و این تغییر رو خودم باید بکنم پس منم زندگیم رو جمع و جور کردم و همه چی رو به کلی تغییر دادم...
خیلی دیگه مسخره نشده که همه چی منو یاد زندگی خودم میندازه
نمیدونی دیروز چه احساسات خاصی رو تجربه کردم.
دوشنبه به یکی گفتم از وقتی که این اتفاقا تو مملکت افتاده احساس میکنم دارم اعتقاداتمو از دست میدم و اون بهم گفت این اتفاقا ربطی به اعتقادات ربطی به این مسائل نداره و گفت تو تاریک ترین لحظات زندگیت کی رو جز خدا داری...
همون لحظه خدا رو از ته دلم صدا کردم و از اون روز با خدا حرف زدم و یادم افتاد که من تو اون روزای وحشتناک اصلا نمیتوستم از خدا کمک بخوام...
ولی خواستم و از اون شب هی خواستم که خودش این قضیه رو پیش ببره و من فقط بهش توکل میکنم و وایمیستم و نگاه میکنم.
ازش خواستم عشق و علاقه ام نسبت به اون آدم رو از دلم ببره بیرون و ...
دیروز دوست عزیزم بعد از 5 ماهی که از اون قضیه گذشته بهم مسیج داد و راستش خیلی به اون مسیج احتیاج داشتم و خیلی حالم بد بود و اتفاقا یکی از بغضایی که این چند وقته داشتم از حرفایی بود که دوستم بهم زده بود.
ولی فکر میکنی زنگ زده بود معذرت خواهی کنه؟
اینطوری شروع کرد که من نمیخواستم این قضیه رو کش بدم و نفهمیدم تو چرا با من بد شدی؟
اومدم خیلی راحت و کول باهاش برخورد کنم اما بغضم ترکید.
داشتم براش وویس میفرستادم که تو وویس بغضم ترکید...
گفتم من تو شرایط سختی بودم.
من بزرگترین ضربه زندگیم رو خورده بود.
ح همه کس من بود.
تمام آرزوهای من بود.
تمام امید من بود.
تمام دلخوشی من بود.
و اوکی من ضعیف...
اما خب هر چیزی ممکنه برای کسی به شدت سخت باشه و این قضیه برای من به شدت سخت بود.
از حمله های اضطرابی که تو خیابون بهم دست داد بهش گفتم.
اون روزی که پشت فرمون چشمام سیاهی رفت و نفسم بند اومد و به حالت غش افتادم و از شدت فشار اشک میریختم.
از روزایی که چنتا چنتا آرام بخش میخوردم.
از اون حمله هایی که بعدش اصلا نمیفهمیدم چیکار میکردم.
و گفتم که من بخشیدم و همه اون روزا تموم شده و بی خیال و معذرت خواستم.
و میدونی چی گفت؟
گفت تومنو بخشیدی؟-گفت خیلی ممنونم ازت...لطف کردی...
یادم افتاد که دیگه نیازی نیست چیزی رو به کسی که نمیفهمه توضیح بدم...
ازش معذرت خواهی کردم و گفنم منظوری نداشتم.منظورم بخشیدن اون روزها به طور ذهنی بود...
طاقت نیاوردم و پرسیدم -هنوز هم باهمن؟
گفت -برای اون دختر همون روز همه چیز تموم شد و الان تو یک رابطه جدیه...
باورت میشه؟
یک لحظه همه چیز مثل یه فیلم از جلوی چشمام رد شد و ح از چشمام افتاد
هنوزم ناراحتم که چرا یه زنگ بهم نمیزنه اما اصلا اون آدم ارزش علاقه منو هیچ وقت نفهمید و تصمیم گرفتم هیچ چیزو به هیچ کس به زور نشون ندم و راستش حالم ته دلم خیلی بهتره اما خب تا جای زخم هام خوب شه باید ه روش مرحم بزاره.
و راستش خیلی خوشحالم که همه شون رفتن.دوست احمق حسود و عشق بی لیاقت.
خدایا شکرت
خانم ف تو کسی بود که منو به شغلی که عاشقانه دوسش داشتم رسوندی.البته قبل از تو بابام.چون بابام بود که من رو معرفی کرد.ولی خانم ف بود توکلی برای من زحمت کشید و صبوری کردی تا جا بیفتم.من رسما هیچ چی بلد نبودم ولی تو با عشقی که انگار من فرزندتم سعی کردی من رو رشد بدی.خانم ف من همیشه ازت متشکرم.
نگارا تو دوستی بودی که من لازم داشتم.از همه لحاظ.به خاطر تمام چیزهایی که بهم یاد دادی.به خاطر تغییر دادن سبک زندگیم و به خاطر تمام مهربونی هات ازت متشکرم.
آتنا شاید تو اصلا ندونی که اون روزی که کلی بابت همه چی ناراحت بودم اومدی پیشم و باهام حرف زدی چقدر سبک شدم و چقدر خدارو بابت داشتنت شکر کردم و چقدر دعات کردم.
تو suits که دارم الان میبینم چندتا موضوع هست که به نظرم خیلی جذاب بوده
یکی همراه خوب،مثل یه دوست یا پارتنر یا همکار.حالا هرچی...
مایک یه دوست خیلی بد داشته که خر بوده،نمیخوام شخصیت ها رو قضاوت کنم،شاید آدم بدی نیست ولی کله خره،خوش گذرونه،به هر قیمتی میخواد پول دربیاره،خیلی به رانگ و رایت وابسته نیست.
یه سر همه بدبختیاش اون دوست بده.از نرفتنش به هاروارد،تا افتادنش به مواد،تا اینکه تا مرز زندانی شدن پیش رفت و تا اینکه دختری که عاشقش بود رو برداشت و آخرم رابطه اش رو خراب کرد.
میدونم این چیزی که این جا مینویسم خیلی بی رحمانه و قضاوت گرانه است و میدونم که خودمم مدینه فاضله نبوده و نیستم...
اما امروز میخوام بگم به درک که دوستیمون به گند کشیده شد و تموم شد همه چی...
به نظرم تو اون پسره ای و من مایک قضیه ام...میدونم شاید اگه یکی بشینه پای حرفای تو از نظرش من آشغال ترین آدم روی زمین بشم و واقعا نمیدونم پیش خدا کدوممون بهتریم اما حرفای الان خالیم کنه و خدا بزرگه و هیشکی نیست پس میزنم.
تو منو بدبخت کردی و ای کاش زودتر از اینا رفته بودی.
من داشتم با ماندانا و سعیده که مثل یه تیکه جواهرن و الان خیلی موفق و خوشبخت و با شرفن دوستیمو میکردم که تو پیدات شد.
من داشتم با اونا مجله موفقیت میخوندم،همش شاگرد اول بودم،به فکر رفتن به مدرسه تیزهوشان بودم و از سیاست حرف میزدم که تو پیدات شد.
اومدی مجله موفقیتم و کتاب پائولو کوئیلو رو از دستم گرفتی و بهم اون مجله های زرد و اون آهنگای چیپ رو دادی.
فقط آخرین کادوی شاگرد اول شدنم رو گرفتم تمام راه اون کادو رو مسخره کردی اما با مهربونی تمام و برگشتی بخ مامانت گفتی الان یه بچه باحال اینا دستش نیست و اون شد آخرین باری که من شاگرد اول شدم که عین تو بچه باحال باشم.
اومدی راه کلاس زبان منو عوض کردی و کردی کافی نت و ساعت ها تو خیابون بی هدف چرخ زدن واسه پسر بازی و چی و چی...
و میدونی جالبیش چیه؟هرجا خوش بودی با من کاری نداشتی....
اولین دوست پسر رو به خاطر حفظ کردن رابطه تو شروع کردم.چه ضربه ای ام خوردم.آبروم جلوی مامانم رفت.
همه کارای احمقانه و بد رو اولین بار با تحریک تو یا به خاطر تو کردم...
و آخرم اونطوری...
میدونی همیشه چقدر نگران آینده ات بودم،یادته دهنتو سرویس کردم تا بری سرکار؟
یادته چقدر به درس خوندنت فکر کردم
یادته وقتی پول نداشتی چقدر حواسم بهت بود...
یادته چقدر تو مشکلاتت تا آخرین لحظه دخالت کردم...
یادته چقدر جلوی خانوادت خودمو کوچیک کردم...
و حالا از ته دلم میگم که به درک که رفتی و چقدر خوشحالم که همه چی تموم شد و رفت و حتی یک لحظه دیگه هم نمیخوام برگردی....
شخصیت هایی که خیلی روم تاثیر گذاشتن و یه لحظه جدا خواستم اونا باشم.
مارجری گات :I
اونجایی که از همه حتی دشمنشم با روی باز استقبال میکرد.با لبخند گشاد و مهربونی و محبت
دوست دختر حسین هم دقیقا با من اونجوری برخورد کرد.بدون اینکه شناخت خاصی رو من داشته باشه یه لبخند گنده مهربون تحویلم داد و دستش رو محکم انداخت دور گردنم و دستم رو گرفت و باهام رقصید.
خیلی دوست داشتم منم تو یه جمعی که خیلی دوسشون داشتم به همراه یه پارتنر که عاشقانه دوسش داشتم میبودم و این رفتار رو با همه میکردم.
میتونم از باشگاه و کلا از زندگی شروع کنم به عنوان تمرین که یادم بمونه که به همه لبخند بزنم و با همه مهربون باشم در حد تعادل.