سراب محبت

دیروز پادکستر یه حرف خیلی قشنگ زد.گفت گاهی فکر میکنی اگر محبت کسی رو به دست بیاری،دیگه همه چی جوری میشه که میخوای،ولی واقعیت اینه که اینطوری نیست...

واقعا ما خوبیم؟

آز آدم حسابیای زیادی میشنوم این روزا که کار دولتی نیمکنن و حتی شاید یک مرتبه بالتر کسایی هستن که استعفا دادن یا دیگع قرارداد دولتی نمیبندن.

تصمیمم اینه که از ایران برم و هر روز بهش مصمم تر میشم.

دوتا دوست دارم که میپرستمشون و کارمند اداره هستن که خودمم قبل کرونا مربی ورزششون بودم.

تو این مدت تو صحبت هام باهاشون چیزی که زیاد ازشون شنیدم اینه که میگن ماااا با این پرستیژ و پول و جایگاه اجتماعی...

خیلی جدیدا رو این موضوع حساس شدم و به شدت عصبی میشم و حتی باعث میشه روزها از آدم ها فاصله بگیرم سر این قضیه.

به نظرم فرهنگ استبداد و دروغ روی همه تاثیر میزاره و انگار آدم با هر ادعایی از یه جایی به بعد سر میشه.فرهنگ توهم ما خوبیم و آسمونی و پاک.باورشون میشه آدما انگار.مطمئنم میخوام از این فرهنگ برم و روزی نرسه انقدر توش محو شم که بدون اینکه بدونم خودمم اون فرهنگ بشم.