یکی از کشفای بزرگمم اینه که باید به خودم یه جوری انگیزه بدم قبل از انجام کارهام.دیدن عکس مربوط به اون قضیه یا رفتن به یه سری جاها خیلی بهم این انگیزه رو میده.
مثلا وقتی حال ورزش ندارم دیدن عکس ورزشکارای خوش هیکل و موفقیت هاشون،وقتی حال درس ندارم دیدن پیج این آدم درس خونا چه ایرانی چه خارجی و موفقیت هاشون و حس و حالشون و تو همه چی خلاصه.
خوندم مطلب راجه به اون قضیه هم بهم خیلی انگیزه میده.
یه مهمونی داشتیم و این چند روز حسابی کار خونه کردم و به مامانم کمک کردم.غذا و دسر درست کردم.بعد به این فک میکردم که چقدر کار هست که باید آدم توی خونه انجام بده تا خونه،خونه بشه و صفا پیدا کنه.چقدر کارا هست که دخترونگی آدم رو با معنا تر میکنه.
دارم سعی میکنم بیشتر به ظاهرم برسم.هر کار میکنم میبینم وای من این چند وقته چقدر از خودم غافل بودم و چقدر کارا هست که باید بکنم تا ظاهرم بهتر شه.
خیلی امسال فوکوس میخوام بکنم رو اخلاقم و حتما ایشالا دکتر میرم تا تموم شه اون داستان به امید خدا.و میبینم چقد اخلاقای بد زیاد دارم که باید درست شه و چقد اخلاق خوب هست که باید کسب کنم.
تو درسم همینطور.
تو کارم همینطور.
پس چرا این همه بی کارم گاهی.
خداروشکر برعکس پارسال این موقع کع داغون بودم،امسال انگیزه ام زیاده و ایشالا که همینطور بمونه.
با اینکه خیلی چیزا سرجاش نیست و اتفاقا بد هم پیشرفته اما من امیدوارم و امیدمم به خداست.درست میشه ایشالا.من خودمو نمیبازم.
یکی از دوستای جدیدم خیلی به نظرم آدم باحالیه.از هر فرصتی برای سرکار گذاشتن و ایستگاه گرفتن استفاده میکنه.خیلی ایده باحالیه واسه خوش گذرونی.
حتی تو اوج کار و استرسم اگه موقعیت سر کار گذاشتن پیش بیاد این موقعیت رو از دست نمیده و حتما این کار رو میکنه.
یادم باشه
من الان باید بشینم سر درسم ولی فکرم 100 جای دیگه است.همیشه هم اینطوری ام.
از داشته هام و لحظه هام لذت نمی برم و همش دارم به چیزهای دیگه فک میکنم اما دیگه بسه.
میخوام خودمو قبول داشته باشم و امیدوار باشم و لذت ببرم و از خدا بخوام بهترین ها برام اتفاق بیفته.