سر قضیه هواپیما یکی از قشرایی که عین خیالشون نبود آرایشگرها بودن.یعنی رسما عین خیالشون هم نبود.تمام استوری هاشون مثل قبل.بعد چنتا از فروشگاه های آنلاین.که باز صدرحمت به آرایشگرا که یه تسلیت گفتن.اونا حتی یه تسلیت هم نگفتن.بعدم اکثر قریب به اتفاق بلاگرا که با گفتن جمله های میدونم خیلی سخته اما باید برگردیم به زندگی عادی.یا از اون بدتر با گفتن اینکه به نظرتون بهتر نیست برگردم به روال عادی که انرژی مثبت بدم؟پس بنا به درخواست شما من برمیگردم به روال عادی و خلاصه... .
بعد من فکر میکردم این اقشار رو کی انقدر خفن و پولدار کرده؟کی انقدر شاخشون کرده؟یاد خودم افتادم.
من.ما.
ما که به حای ارزش گذاری روی چیزای مهمتر و خلاقیت به اون ها اهمیت میدیم و از اون روز تصمیم گرفتم که آرایشگاه رفتن رو به حداقل ممکن برسونم و دنبال کردن بلاگرای سطحی رو در حد دونستن مد و ست لباس ها.به قشر کاسب فقط درصورت نیازم سود برسونم و حواسم باشه جیب خودم رو خالی نکنم.
حالا سر داستان این ویروس باز کل شهر تعطیله و هرکی داره یه قانونی رو رعایت میکنه به جز همین اقشار...
و من همش دارم به این فکر میکنم که چجوری میتونم از همه اینا بزنم بالاتر؟
- ۹۸/۱۲/۰۶
گاهی فکر میکنم چطور میشه این خشم رو نگه داشت، بهش چهره بخشید، الکی هدرش نداد و هم‌زمان بدل به عقده‌ش هم نکرد؟ هنوز جواب اینا رو نمی‌دونم ولی هنوز خشمگینم. فکر نمیکنم هیچوقت خشمم از بین بره.