پذیرش

هر قسمتی از زندگی یه شکلیه و احتمالا این قسمت هم باید این شکلی میبوده.

وقتی به زندگی از بیرون نگاه میکنی میبینی اون قدر که سخت میگیریم سخت نیست.

میبینی پذیرش و قاطی شدن میتونه خیلی راهگشا و مهم باشه.

میبینی که پذیرش حتی میتونه قشنگ کنه تمام ناملایمات رو.

پذیرش میتونه از تو آدم بهتری بسازه.میتونه کمک کنه پیشرفت کنی.

حتی شاید پذیرش از بخشای خیلی مهم مسیر پیشرفت باشه.

پذیرش درای جدیدی به روی تو باز میکنه و ذهنت رو پرواز میده.

اما میدونی خیلی ام سخته.اصولا تغییر خوب هم سخته چه برسه به یه سری تغییرات اساسی.

مثل ترک کردن یه رابطه،مثل مهاجرت،مثل قرنطینه ای که خودت رو کردی که سهم خودت رو انجام داده باشی.

میدونی عزیزم،تلاش برای رها شدن از بند محدودیتای فکری و روانی سخته.

اینکه یه روزی بگی هر کی هر کاری باهام کرده تموم شده و رفته،میخوام زندگیم رو تغییر بدم حداقل زندگی دورنیم رو.

بخوام باهات راحت باشم باید بگم دهنت سرویس میشه.

چون خود اون پذیرش مسئولیت و تغییراتی که باید در درونت به وجود بیاری خیلی سخته.