دنیای جدید

الان حالم خیلی خوبه ها خداروشکر.

ولی الان داشتم فکر میکردم دنیای جدید چقدر سخته.

دنیایی که توش بغل حسام هیجان انگیزترین و آرامش بخش ترین و امن ترین و بهترین جای دنیا نیست.

دنیایی که توش سوگندی نیست که باهاش 4 ساعت حرف بزنیم،چرت و پرت بگیم،غر بزنیم،بخندیم،علاف بچرخیم.

دنیایی که باشگاهی توش نیست که احساس مفید و موثر بودن بهم بده.

دنیایی که توش حقوق هرچند کمی که به هر حال حاصل تلاش واقعی خودم بود قطع شده.

دنیایی که کلی دوست از توش حذف شده و دلم مثل چی برای همشون تنگه.

دنیایی که هیچ امیدی ندارم که تا کم کم تا 1 سال دیگه یه همراه خوب پیدا کنم.

ولی میدونی چیه،کلی از این دنیا رو خودم ساختم و همینم میخوام.

دنیای الانم توش امید به آینده و علم هست و مهاجرت.

توی دنیای الانم به حرفای نسیم و کوشیار و محمدرضا و پانته آ و خانم دکتر و آقای دکتر و سمیرا و پادکستای علی بندری فکر میکنم.

توی این دنیا دیگه رابطه ترسناک نا امنی که توش نمیدونستم کی ام و کجام و قراره به کجا برم،دلتنگیا استرسا و ترسا و نامنی ها و بی خبریا و گریه های شبونه نیست.

تو دنیای الان دوستی که وقتی خوردم زمین داد زد سرم،یه لگد بهم زد و گفت حقته نیست.

تو دنیای الان کاری که توش دیگه حس تاثیر واقعی داشتن بود نیست.

تو دنیای الان به این فکر میکنم که چطوری زبان دوم رو شروع کنم.

چطوری برم یه کشور خیلی خوب درس بخونم.

چطوری به مامان و بابا و داداشم کمک کنم.

چطوری مراقب حال همه باشم.

چطوری کارم رو یه جوری گسترش بدم که صدام به گوش خیلیا برسه.

چطوری برای دل خودم قشنگ باشم.

تو دنیای الان حواسم هست که پولامو هی نرم آرایشگاه خوب که قشنگ شم و خرج محصولات تبلیغی بی فایده نکنم،چون باید هزینه جلسه های مشاوره رو بدم که کم نیست.اما زندگیم رو تا اینجا تغییر دادن خداروشکر.

تو دنیای الان آدما رو درک میکنم و بیشتر دوسشون دارم و کمتر قضاوتشون میکنم و خودم رو بیشتر.