دوست

با اینکه به زندگی کردن علاقمند شدم دوباره ولی این روزا،خیلی برام روزای سختیه و کرونا روانیمون کرده.

البته ارتباطات اجتماعیمم خیلی کم شده و دلم واسه دوستام به شدت تنگ شده.

موهامو رنگ کردم و پیشونیمو بوتاکس زدم اما به خودم میگم من که جایی نمیرم و کسی رو نمیبینم.

از اون ورم به ارتباطات قبل حاضر نیستم برگردم.

فکر میکنم این دفعه که باز به گروه دوستی ای تعلق پیدا کنم چقدر سفت بغلشون کنم و چقدر نگاهشون کنم و چقدر از اینکه پیششون به بطالت بگذرونم لذت ببرم.

باید یه فکری به حال این دغدغه ام بکنم.